سیدحسن چاکری‌بادی افزود: استاد بنایی‌نوش‌آبادی یکی از هنرمندان برجسته‌ای بود که در زمان جوانی در جبهه‌های حق علیه باطل به وظیفه خود عمل کرد و پس از پایان جنگ، در خط مقدم حفظ، حراست و ترویج صنایع‌دستی و هنر‌های سنتی از پیشگامان این عرصه بود.
در هنر گوی بافی پارچه‌های ضایعاتی را شبیه توپ می‌پیچند و به وسیله نخ و چله آن را به ۸ یا ۱۶ قسمت تقسیم می‌کنند و بعد با کاموا یا رنگ قالی، فاصله بین قسمت‌ها را با سوزن لحاف‌دوز به هم می‌دوزند.
از گوی بافته شده در گذشته در بازی‌های بومی محلی استفاده می‌شد و اکنون برای تزیینات سنتی منازل از آن استفاده می‌کنند.
هنر گوی‌بافی سنتی نوش‌آباد به‌شماره ۲۰۷۱ در فهرست میراث‌فرهنگی ناملموس کشور به ثبت رسیده است.